یادداشتی از یحیی منصورموید
در آینده‌ای دور، جامعه‌ای به نام “آرشیو” وجود داشت؛ جایی که همه آثار فرهنگی، تاریخ و تمدن انسان‌ها به‌طور کامل سانسور شده و تنها نسخه‌های تحریف‌شده در دسترس بودند. در این جهان، نوجوانان تنها اجازه داشتند از طریق دستگاه‌های خاص آموزش ببینند که انسانیت، خلاقیت و تاریخ را از ذهن‌شان پاک کند.
اما یک روز، گروهی از نوجوانان کنجکاو، دستگاهی قدیمی را پیدا کردند که به آن‌ها فیلم‌ها و داستان‌های ممنوعه را نشان می‌داد. آن‌ها با دیدن این آثار، به‌تدریج حقایق فراموش‌شده درباره تمدن بشری را کشف کردند؛ اینکه انسان‌ها زمانی با هنر و تاریخ خود، معنای عمیقی به زندگی‌شان می‌بخشیدند.
این گروه، تصمیم گرفتند که با استفاده از این اطلاعات پنهان‌شده، تاریخ واقعی را بازسازی کنند و به‌دنبال حقیقت زندگی و فرهنگ انسان‌ها بروند. اما سیستم آرشیو متوجه این شورش شد و آن‌ها را تعقیب کرد، زیرا نمی‌خواست حقیقت آزاد شود.
روز ملی سینما را به یاد نوجوانانی که در جستجوی حقیقت هستند و سینما را وسیله‌ای برای بازگرداندن انسانیت و تمدن می‌دانند و همچنین تمام هنرمندان و دست‌اندرکاران این هنرصنعت گران‌قدر که با تلاش‌های بی‌وقفه خود همچنان در حفظ و زنده نگه‌داشتن تاریخ، تمدن و فرهنگ بشری می‌کوشند تبریک می‌گویم. دوستان ، همکاران و عزیزان روزتان مبارک! 🌟🎬
پیام صوتی از منیژه پدرامی
مطلبی از مریم لطفی
مکانی است که اجازه تجربه زندگی ها و موقعیت های مختلف که زمانی آرزوی حضور در آن را داشتیم را به وجودمان می دهد .
جایی است که در آن می توان با اعماق وجود احساسات مرده و مدفون در قلبمان را زنده کنیم .
فضایی است که خاطرات نوشته شده در دفتر زندگیمان را به وضوح می رساند. خاطراتی که آغشته به شادی است، خاطراتی که خیس هستند از اشک ، خاطراتی که لبریز اند از عشق ، خاطراتی که سیاه اند از غم .
جایگاهی است که می تواند لحظه ای لبخند را بر لب نشاند. جایگاهی است که می تواند لحظه ای بغض را در گلو نشاند. آری !دل ما منزلگاه عاطفه هاست .احساساتی که بیانش ممکن نیست .ذهنیت و تفکراتی که تنها و تنها گفتنش با زبان بی زبانی و برقراری ارتباط با غریبه ای ممکن است.
بله ! همدرد و همدل ما در بسیاری از موقعیت ها در زندگی فیلمی است که بر پرده سینما پخش می شود.
گاهی بازی بازیگری غریب و بیگانه کنترل قلب ما را در دست می گیرد و قلبمان را با خود به سرزمین احساسات می برد. دیاری که عواطف و خاطرات را زنده می سازد .
گاهی بازیگر است که با بازی سکانسی که بسیار نزدیک به زندگی کنونی مان است ذهن و قلبمان را به آرامش می رساند؛ چرا که حس می کنیم دلمان از سوی کسی درک شده است.
گاهی بازی طنز بازیگری است که قهقهه از ته دل را مهمانمان می کند و برای دقایقی مشغله های ذهنی مان را از یادمان می برد .
همه ما لحظاتی در زندگی داریم که به واسطه کارگردان فیلم رقم خورده است . لحظاتی که با رنگ شاد شادی رنگ آمیزی شده اند و لحظاتی که با رنگ تیره غم تزیین شده اند.
تا به حال برای همگان پیش آمده که فیلم نامه نویس فیلمی تنها با یک دیالوگش زندگی هم نوعانش را دگرگون ساخته است.
این طراح صحنه است که با طراحی صحنه فیلم موقعیت های خاموشی را که به دست فراموشی سپرده شده باز در قلب بیننده روشن و واضح می سازد.
این گریمور است که با گریم سیمای بازیگران عقل بیننده را یاد چهره خندان، گریان، غضبناک یا ترسناک فرد مهم زندگی اش می اندازد .
آری ! این اشتباه ماست که پس از اتمام فیلم توجهی به تیتراژ پایانی فیلم نمی کنیم؛ چرا که اسامی تمامی کسانی که با بی اعتنایی از کنارشان رد می شویم نقش مهمی در رقم زدن و ساختن لحظه غم و شادی زندگی ما دارند.
آری ! سینما محلی است که در وجودش احساسات گوناگونی را محفوظ نگه داشته است.
بله! این سینماست که با آغوش باز پذیرای هر گونه عاطفه و حسی است .این سینماست که در برخی مواقع همراه و درک کننده قلب ما بوده است .
آری ! این سینماست که برخی از بهترین لحظات زندگی را به وجودمان هدیه داده است.
روز ملی سینما را به تمامی عزیزانی که با ساخت فیلمی،در لحظات گریه و خنده هم نوعانشان همراه و همدل بوده اند ، تبریک عرض می نماییم.
