روز بازیگر: وقتی هنر با زندگی یکی می‌شود.
همه ما زمانی میل به بازیگری داشتیم. حالا جرئت گفتنش رو داشتیم و سرکوب شدیم یا اگر سرکوب نشدیم پس فرصتی برای یک تجربه جذاب داشتیم. شاید که دنبالش کردیم و شد حرفه مون! همه شهامت این کار رو ندارند ولی رویای عده‌ای و هست و خواهد بود.
بازیگری تنها یه شغل نیست؟! یه جورایی مثل سفر به دنیای شخصیت‌های مختلفه. فکرش رو بکن، هر بار که یه بازیگر نقشی رو قبول می‌کنه، داره وارد دنیای جدیدی میشه، با احساسات، تجربه‌ها و داستان‌های مختلف روبه‌رو میشه و باید کس دیگری بشود! همان کسی که تو دوست داری همراهش بشی. روز بازیگر، روزیه که این هنرمندان معرکه رو به یاد میاریم که چطور با هر نقش، زندگی و هنر رو به هم گره زده و یه زندگی متفاوت را با ما شریک شدن.
بازیگر به‌قدری در نقشی که به عهده میگره، غرق ه که وقتی بازیش رو روی صحنه یا پرده سینما می‌بینیم، نمی‌تونیم تشخیص بدیم که اون بازیگر کی هست و نقش کی رو بازی می‌کنه. انگار از کالبد خودش بیرون میاد و وارد کالبد دیگری میشه. این کم از معجزه و شعبده‌بازی نیست و در اصل تبدیل به اون شخصیت میشه. یعنی وقتی هنر بازیگری به اوج می‌رسه، دیگه مرزی بین زندگی واقعی و دنیای خیالی وجود نداره.
بازیگری یا شعبده‌بازی!
برای ما نوجوان‌ها، شاید بعضی اوقات بازیگری شبیه یه بازی به نظر بیاد؛ یه بازی که نقش بازی می‌کنی و وانمود می‌کنی کسی دیگه‌ای هستی. ولی در واقع، خیلی عمیق‌تر از چیزیه که فکر می‌کنیم. بازیگری یعنی درک احساسات و تجربه آدم‌هایی که شاید خودمون توی زندگی واقعی هیچ‌وقت نداشته باشیم. بازیگر این قدرت رو داره که ما رو با خودش به دل داستان‌ها ببره، ما رو بخندونه، گریه بندازه، یا حتی باعث بشه به زندگی خودمون از یه زاویه دیگه نگاه کنیم.
یه بازیگر خوب، می‌تونه با هر نقش، یه برش از زندگی واقعی رو به ما نشون بده. بازیگر با هر حرکت، هر نگاه و هرجمله، داستان‌هایی رو برامون تعریف می‌کنه که شاید هیچ‌وقت نتونیم فراموش کنیم. اینجاست که هنر بازیگری با زندگی واقعی یکی میشه؛ چون اون احساساتی که بازیگر به ما منتقل می‌کنه، واقعاً توی دل و ذهنمون حک میشه.
بازیگران بزرگ‌ترین هنرمندان جهان رسانه هستند.
وقتی به روز بازیگر فکر می‌کنیم، باید به یاد بیاریم که این هنرمندان چه کار بزرگی انجام می‌دن. اونا به ما نشون می‌دن که زندگی چقدر متنوع و پیچیده‌ست و چطور می‌تونیم توی هر لحظه، نقش‌های مختلفی رو بازی کنیم. شاید این روز، فرصت خوبی باشه تا به این فکر کنیم که اگه ما جای اون بازیگر بودیم، چطور می‌تونستیم اون نقش رو بازی کنیم؟ چه‌طور می‌تونستیم با اون احساسات روبرو بشیم؟
بازیگری، هنریه که زندگی رو به تصویر می‌کشه و به ما کمک می‌کنه تا دنیای اطرافمون رو بهتر بفهمیم. پس بیایم توی این روز خاص، به همه‌ی بازیگرایی که با هنر خودشون زندگی رو به تجربه‌ای عمیق و پرمعناتر تبدیل میکنن، ادای احترام کنیم. بازیگران کسانی هستن که هنر رو با زندگی یکی میکنن و این خیلی خفن و باحاله!
نتیجه‌گیری:
در اصل بازیگران به ما گوشزد میکنن که صحنه اصلی بازی زندگی خودمونه و باید بازیگر خوبی باشیم. خیالی نباشیم. دروغین نباشیم. همه موقعیت‌ها را خوب درک کنیم و خوب بازی کنیم تا در برابر هستی بتونیم سربلند کنیم و روسفید باشیم. همه تجربه‌های حسی بازیگران رو ما هم تجربه کردیم ولی حواسمون باشه که این جادو می‌تواند سیاه هم باشد. پس نباید اسیرش شد بلکه باید درس گرفت و بازی خود را خوب انجام داد تا جایگزین نشیم. همه این‌ها برای رشد معنوی ماست نه صرفا سرگرمی و وقت پرکردن.
معرفی کتاب:
- بازیگری روی صحنه
نویسنده: سیدعلی طباطبایی نظری
ناشر: لوح محفوظ
- ماشین تحریر عجیب
نویسنده: توماس جفری هنکس
مترجم: محمد جوادی
- بازیگر
نویسنده: منیر مهریزی مقدم
نشر شادان
-بازیگری، شش درس نخست
نویسنده: ریچارد بولسلافسکی
مترجم: حسن ملکی
نشر افکار
معرفی فیلم:
- ناصرالدین شاه، اکتور سینما
کارگردان: محسن مخملباف
- مینی سریال هالیوود
