مجله موسیقی نخستین نشریه تخصصی درباره هنر موسیقی بود که به زبان پارسی از اوایل سال 1318 خورشیدی (1939 میلادی) در تهران منتشر شد.

دوره نخست این مجله از سال 1318 شروع و تا 1320 ادامه داشت. چهره های ممتاز موسیقی ایران همچون غلامحسین مین باشیان، نیما یوشیج و عبدالحسین نوشین از جمله فرهیختگان و همکاران دوره نخست مجله موسیقی بودند. در این دوره مجله حاوی مقاله هایی در زمینه موسیقی کلاسیک اروپایی بود که بیشترین حجم مطالب مجله را دربر می گرفت. همچنین نقد کنسرت های موسیقی و چاپ نت موسیقی و سرودها از جمله محتوای این مجله بود.

 انتشار دوره نخست مجله موسیقی با رویدادهای شهریور 1320 و ورود متفقین به کشور و پیامدهای جنگ جهانی دوم ، مدتی طولانی متوقف شد .اداره موسیقی کشور ناشر دوره نخست مجله موسیقی بود. دوره دوم و سوم مجله موسیقی از 1329 تا 1352 ادامه داشت. دوره دوم به سردبیری روبیک گریگوریان و دوره سوم به سردبیری دکتر زاون هاکوپیان و بعدها دکتر محمود خوشنام ادامه یافت.

از سال های 32 به بعد مراکز مختلف هنری و فرهنگی همچون اداره کل رادیو، اداره هنرهای زیبا در وزارت فرهنگ و دانشگاه تهران و همچنین در رادیو و تلویزیون ملی ایران اقدام به چاپ نشریات مختلف موسیقی کردند که در ادامه به عناوین آن ها اشاره می شود.

ماهنامه موزیک، مجله رادیو تهران، مجله رودکی، مجله موسیقی هنرهای زیبا، دفتر موسیقی ، موزیک ایران و مجله تماشا.

تعدادی از این مجلات تا اواخر دهه 50 به طور منظم چاپ و به وقایع و مسائل مختلف موسیقی کشور می پرداختند. با انقلاب 57 مدتی طولانی انتشار نشریات موسیقی با توجه به رویکرد وزارت خانه جدید ارشاد اسلامی، متوقف شد و در دهه 70 خورشیدی مجلات موسیقی دوباره اجازه انتشار پیدا کردند.

از این نشریات می توان به فصل نامه ماهور، نشریه چاووش، مجله هنر موسیقی، مجله فرهنگ و آهنگ و گزارش موسیقی اشاره کرد.

محتوای این نشریات شامل: مقالات مختلف در مورد موسیقی ایرانی، محلی و موسیقی کلاسیک، مصاحبه با هنرمندان موسیقی در رشته ها و گرایش های متعدد هنر موسیقی مثل: نوازندگی، آهنگسازی، رهبری ارکستر، پداگوژی موسیقی ( روش های آموزش)، موسیقی شناسی و موسیقی پژوهی است.