داستان فصل رویش!
هر چیزی در این دنیا آغازی دارد، فصلی!
روز با طلوع خورشید، جنگل با رویش بذر، انسان با تولد، خلاقیت با دگرگونه دیدن، سال جدید با بهار و ما با بذر رویش! گویی جهان تولدی را آرزو می‌کرد و باد صبا درگوشِ بذر، زمزمه‌ی عشق به وطن می‌خواند تا آماده گردد. حال نوبت، فصل رویش است. بادها وزیدند. صاعقه‌ها کوبیدند. رگبارها باریدند تا خورشیدِ گرمِ بهاری سرزد و دل از خاک کندیم و سر برآوردیم با نوازش باد صبا که زمزمه می‌کرد: بلند شو! قد بکش تا بر آسمان ادب و فرهنگ این خاک پرواز کنی چون شاهین!
یک امید، یک آرزو! در دل فرهنگ و ادب ریشه دواند و عاشقانه سر برآوردیم تا از میان دیگر نهال‌ها به آسمان رسیم و شاهینی شویم خلاق، بازیگوش، خوش‌فکر تا چون همای سعادت ریزبینانه رصدکنیم، خوب ببینیم و انتخاب‌کنیم و بر شانه‌ی تک‌تکِ نوجوانان بنشینیم تا سعادتمندی! رویش همگان شد مرامِ فصل رویش! باید فصل‌های بسیاری را تجربه کنیم.
از نوزادی تا بالندگی تا خردمندی!
با نگاهی تیزبین، چشم به ذهن‌ها دوختیم. دلمان برای همه می‌تپید. شاهین، پرانرژی فقط برمدار رویش و برفراز ذهن نهال‌هایی می‌چرخد که خیالِ پیروزی و بهروزی دارند برای میهن! باد صبا باز درگوشمان زمزمه کرد: باید پا بگیری زیر سایه‌ی درختان کهن‌سال و پا گرفتیم! زیر سایه دوستان، نوجوانان، مردان و زنانی که در آغوش طبیعت، خندان و شادمان سربه آسمان می‌سایند. به دلشان گوش داد شاهین بلندپرواز و همراهشان شد و به رویش و رقص و خنده‌شان پیوست.
گوش‌کردیم. زمزمه‌کردیم. رؤیابافتیم و به نسلی رسیدیم ناب! جنس دلمان از جنسِ دلِ بلورینِ این نسل بود شفاف مثل شیشه! به ذهنشان رفتیم وای چه‌قدر بلندپرواز، چه‌قدرخلاق، چه‌قدرخاص! پس بایدکاری می‌کردیم این نسل ما را ببینند اما چطور؟ پس‌دست به‌کار شدیم…
در ذهن خودرا درمسیر عالمی پراز آرزو و رویاهایی زیبا ‌یافتیم. باهیجان، درچشمان مشتاقِ نوجوانان، بالا رفتیم و در دستان آن‌ها، به‌شکل تندیس یک شاهین بر‌آمدیم. با سرود و شادمانی!
به‌امیدِ روزی که برگ‌هایمان رشد کرده و شاهین به قله‌ برسد. فصل رویش برفراز نه‌تنها نوجوانانِ ایران زمین که نوجوانانِ تمام جهان!